Met mijn blik strak op de weg gericht reed ik naar huis. Mijn handen stevig aan het stuur, om ervoor te zorgen dat ik niet in het kanaal belande. Het beangstigde mij, de sterretjes en de vlekken die ik zag als ik in de auto zat. Na die zwarte vlekken en sterretjes, volgde er onherroepelijk een migraine aanval.

Pijnstillers, daar was het al te laat voor, diep van binnen was dat ook het laatste wat ik wilde. Mijn enige wens was
om normaal te zijn, ik wilde net als ieder ander kunnen genieten van het leven. Zonder de beperking van Migraine.

Het voelde alsof ik de controle over mijn eigen leven verloor, de migraine bepaalde wat ik wel en niet kon doen. Ik probeerde het met man en macht te negeren, diep van binnen voelde ik mij gevangen in mijn eigen lichaam. 
Het leek wel of de migraine altijd sterker was, dan dat ik was. Want als de aanval er eenmaal was kon ik niets ander doen, dan mij overgeven en erbij neerleggen, om er zo snel mogelijk weer vanaf te komen. Als ik dit niet deed dan bleef de hoofdpijn, ook als de heftigheid van de migraine voorbij was. 

Dit is wie ik ben: 

Bevlogen, passievol, dierenvriend, ondernemend en een echte natuurliefhebber. 

Geboren in Friesland, opgegroeid in Norg om na een korte periode in Groningen weer terug te gaan Friesland.

Nu woon ik samen met mijn vriend in Opeinde, waar wij onze “hobbyboerderij” hebben. Genietend van het buitenleven, de dieren en de natuur. Daar waar mijn wereld eindeloos is en de natuur tot leven komt. 

Hier geniet ik van al het moois dat ieder seizoen weer te bieden heeft, met als toppunt het voorjaar. De tijd waarin nieuw leven begint en de natuur uit zijn winterslaap komt. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen.